Na film składają się trzy osie narracji. Pierwsza – to tradycyjny obraz wypowiedzi głównych dwóch głównych bohaterów filmu – protagonisty i antagonisty, oraz świadka historii i konsultantów naukowych. Druga – to kilkanaście, krótkich scen fabularyzowanych ilustrujących techniczny tekst, będący zewnętrzną, zmanipulowaną relacją, zapisem omawianego dramatu dwóch głównych bohaterów, przedstawiający z perspektywy nadrzędnej, względem nich, siły sprawcze, którym podlegali w swoim życiu bohaterowie oraz reprezentowane przez nich środowiska. Trzecia – to archiwalia zdjęciowe, filmowe i animacje tematyczne służące przybliżeniu postaci i wydarzeń omawianych w filmie. Złożoność skomplikowanej historii wymaga zastosowania środków możliwie prostych, pozwalających na wyraźne rozdzielenie wątków relacji osobistych bohaterów, poprzez obiektywizację ich sytuacji w formie komentarzy znawców oraz przez zaangażowanie widza “w świat z czasu wydarzeń”, o których opowiada film, czemu posłużą sceny fabularyzowane z elementami autentycznych zdjęć i filmów. Ilustracje fabularyzowane realizowane są jednoujęciowo, we wnętrzach stylowego mieszkania w jednej z warszawskich kamienic, z zaakcentowaniem rekwizytów i gestów występujących postaci. Przejścia pomiędzy aktami w filmie wypełnią animacje, by utrwalić nazwiska, miejsca i omawiane daty. Trudna i niemawiana dotychczas historia, będąca przedmiotem filmu zostanie przedstawiona m.in. dzięki “uciekającym zdjęciom”, odchodzących świadków historii, pozostającej wciąż zagadką dla badaczy, oraz zdjęć nie-inscenizowanych i wyjątkowych poprzez zastosowanie technik dziennikarstwa śledczego, dzięki czemu widz osiągnie wyjątkowe wrażenie autentyczności historii.
Proporcje osi narracji będą stanowić w porządku podanym wyżej kolejno: 50 – 30 – 20 % czasu filmu.
Sławomir S. Górski
